VFR Nedir?
Ulusal Hava Sahası Sisteminde uçan uçaklar, iki temel uçuş kategorisi altında faaliyet göstermektedir: Görerek Uçuş Kuralları (VFR) ve Aletli Uçuş Kuralları (IFR). Bu iki kural kapsamında pek çok farklı uçuş türü gerçekleşirken, yerden kalkan her uçak uçuş sırasında bu kategorilerden birine veya her ikisine birden girer.
Görerek Uçuş Kuralları, uçağın görerek meteorolojik koşullarda (VMC, yani güzel ve açık hava) çalışması anlamına gelir. Görerek uçuş yapılmasını mümkün kılan meteorolojik koşullara VMC yani ‘Visual Meteorological Conditions’ denir. VFR uçuşta bulutlar, yoğun yağış, düşük görüş ve diğer olumsuz hava koşullarından kaçınılmalıdır. Çoğu genel havacılık uçuş eğitimi, görsel meteorolojik koşullarda gerçekleşir.
VFR uçuş, belirli hava sahası sınırlamaları olmaksızın, seçilen herhangi bir rota ve irtifada uçma özgürlüğü sağlar. ICAO’ya göre VFR uçuşta, en az şu alet ve göstergeler bulunmak zorundadır:
- Manyetik pusula
- Saniyeleri de gösteren bir zaman saati
- Altimetre
- Sürat saati
Görerek uçuş yapan bir pilotun uçağın durumunu kontrol etmek, manialardan ve diğer uçaklardan sakınmak için kokpit dışını görebilmesi gerekir. Bu yüzden havacılık otoriteleri VFR uçuşlarda görüş mesafesi ile bulutlardan yatay ve dikey ayrım limitleri gibi uçuş kaideleri yayınlarlar. Görerek uçuş kaideleri şu şekildedir;
- Uçuşta minimum görüş mesafesi: 10.000 ft AMSL altında 5 km, üzerinde 8 km. Eğer TA 10.000 ft’ten (3050 m) alçaksa referans olarak FL100 kullanılmalıdır.
- Bulutlardan yatay ayrım en az 1500 m
- Bulutlardan dikey ayrım en az 300 m (1000 ft)
